Σελίδες

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Τα «κακά» παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Αμαλιάδας


Προχθές στην τάξη συζητούσαν πως θα μαζέψουν λεφτά για να μπορέσουν να πάνε στην πενθήμερη εκδρομή τους. Ημερολόγια και … Η ιδέα της χοροεσπερίδας απορρίφθηκε.

¨Γιατί όχι;¨ ρώτησα.

¨Ποιος θα έρθει σε μας δασκάλα;¨

Ξαφνιάστηκα ενώ δε θα ‘πρεπε, αφού καθημερινά βιώνω κι εγώ την ρετσινιά του ΕΠΑΛ ή όπως συνηθίζεται του Τεχνικού. Άλλο να σου πει το παιδί σου θέλω να πάω στην χοροεσπερίδα του Λυκείου κι άλλο στου Τεχνικού. Και μόνο που σκέφτεσαι τόσους έφηβους με μηχανάκια ανατριχιάζεις – ειδικά αν είσαι γονιός κοπελιάς… Έχει αναρωτηθεί κανείς μας πως  ανεξάρτητα από το ποιος οργανώνει τις εκδηλώσεις οι νέοι της περιοχής μας συναντιούνται και συναναστρέφονται ο ένας τον άλλο;

Ακούω διαμαρτυρίες και γκρίνιες από συναδέλφους Γυμνασίων ότι οι μαθητές μας πηγαίνουν έξω απ’ τα σχολεία τους και ενοχλούν. Οι μαθητές μας ήταν μαθητές τους μέχρι χθες… Μεταλλάχθηκαν μέσα σε λίγο καιρό επειδή πήγανε σε επαγγελματικό λύκειο και όχι σε γενικό;

Ο πεζόδρομος είναι γεμάτος από τους μαθητές μας. Όλο γυρνάνε για καφέ, κάνουν βόλτες κλπ, κλπ. Το ότι το κράτος και οι υπεύθυνοι καλύπτουν πρώτα τα κενά των καθηγητών στα υπόλοιπα σχολεία και τελευταία των ΕΠΑΛ, παίζει καθόλου στο μυαλό των κατηγορούντων; Ότι τα σχολεία ανοίξανε πριν δυο μήνες και εμείς έχουμε τμήματα ειδικοτήτων που κάνουν τις μισές ώρες από το τριανταπεντάωρο πρόγραμμά τους, οπότε σχολάνε στις έντεκα και πηγαίνουν οι μαθητές για το …καφεδάκι τους, το ‘χουν αναλογιστεί; Όπως επίσης ότι μεγάλος αριθμός μαθητών έρχεται από τα χωριά του κάμπου ή της Πηνείας και κατ’ ανάγκη θα πρέπει κάπου να «βρίσκεται» μέχρι να μεσημεριάσει και να φύγει με το μοναδικό δρομολόγιο του ΚΤΕΛ.

Είναι κρίμα να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους και ειδικότερα στους μαθητές. Είναι κρίμα να βλέπουμε μόνο το περιτύλιγμα.

Στην παρέλαση – το περιτύλιγμα άσπρο-μπλε για όλους – ο εξάχρονος γιος μου αναφώνησε:

¨Όλοι αυτοί είναι μαθητές σου; Μα αυτοί είναι άντρες. Αυτοί είναι κύριοι!¨

Ναι είναι κύριοι,

γιατί οι μαθησιακές τους αδυναμίες δεν τους εμπόδισαν να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους

γιατί υποστηρίζουν τα ενδιαφέροντά τους και τις κλίσεις τους

γιατί οι περισσότεροι δουλεύουν για να βοηθήσουν την οικογένειά τους

γιατί προσφέρουν πάντα εθελοντικά τη βοήθειά τους στο σχολείο μας – που κατασκευάστηκε πριν σαράντα περίπου χρόνια…

Επίσης γιατί όταν βλακωδώς σκόνταψα κι έπεσα – σε άκρως γελοία στάση, πιστέψτε με – στο παλαιότατο προαύλιο μας, κανείς δε γέλασε παρά τρέξανε να με σηκώσουνε! Όταν το αυτοκίνητό μου χρειάστηκε μια επιδιόρθωση προσφέρθηκαν να την κάνουν οι ίδιοι για να γλιτώσω τα εργατικά έξοδα. Και για αρκετούς ακόμα λόγους….

 Έχουν θεατρική ομάδα, μουσικό σχήμα, ομάδα ραδιοφώνου…


Και προσπαθούν λοιπόν να μαζέψουν λεφτά για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν την εκδρομή τους.

Στις μέρες που ζούμε, οικονομικά είναι όλα ¨μαύρα¨ και είναι δύσκολο να τα καταφέρουν.

Υπήρξαμε νέοι και θυμόμαστε τι σημαίνει εκδρομή…

Αν σας ζητήσουν να αγοράσετε ένα ημερολόγιο και μπορείτε (αντέχετε οικονομικά) να το πάρετε, πάρτε το κι ας είναι από τα «κακά» παιδιά μας…

Αν κάποιος από σας έχει κάτι άλλο να προτείνει καλοδεχούμενο.

Αληθινά αξίζει τον κόπο…

 

                                                                        Άννα Κοκκίνου

                                                            Εκπ/κος 1ου ΕΠΑΛ Αμαλιάδας

                                                           

ΥΓ. Ας με συγχωρήσουν οι κούκλες του σχολείου μας που δεν αναφέρονται στο παραπάνω κείμενο.

Οκτώβριος 2012 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου