Στο μονοπάτι
που χαράζεις να διαβείς
ν' αφήνεις
όλα τα μπουμπούκια να ανθίσουν,
μην τα πατάς
και μην τ' αδικείς
έχουν σκοπό
κι αυτά να υλοποιήσουν.
Αγριόχορτα,
ζιζάνια και βάτα
ξερίζωνε
χωρίς να σταματάς,
τα χέρια και
τα πόδια αν ματώσουν
θα διώξουνε
τον πόνο της καρδιάς.
Το αίμα σου
να σβήνει την πικρία
το βλέμμα
σου να μένει διαυγές
ορίζοντες ν'
ανοίγει με σοφία
στο βούρκο,
πίσω σου
να στέλνεις
προσωπεία.
Στο διάβα
σου να ψάχνεις για πηγές
καθάριο το
νερό να σε δροσίζει,
να
δοκιμάσεις φρούτα και χυμούς
γεύσεις
πρωτόγνωρες καλό 'ναι να ρουφήξεις.
Σαν ο αέρας
θα φυσάει δυνατά
κόντρα σαν
σπρώχνει να σε πάει πάλι πίσω
να βρεις των
δέντρων τα ριζά
για ν'
απαγκιάσεις,
από κλαδιά
γερά ν' αρπαχτείς.
Στις λάσπες
αν χωθείς
κι αν από
λάθος σου, λερώσεις το κορμί σου
ψάξε να
βρεις νερό να ξεπλυθείς.
Ακόμα κι αν
η λάσπη περονιάσει
και φτάσει
της ψυχής σου τα βαθιά
ξεπλύσου,
στάσου, ξεκουράσου
αργά
δροσίσου,
να πάρεις
δύναμη να διώξεις τη βρωμιά.
Στις
ανηφόρες να κινείσαι συνετά
με βήματα
αργά και μετρημένα
ν' ανασαίνεις
για να σκέφτεσαι ορθά
να είν' το
πάτημά σου σχεδιασμένο.
Εκεί που ο
κατήφορος προβάλλει
στην
ευκολία, μη ξεγελαστείς.
Η κατρακύλα
έρχεται με μία
στα δίχτυα
της αράχνης αν πιαστείς.
Σε άπλωμα
ανθισμένο αν βρεθείς
στων δέντρων
τη σκιά αν χαλαρώσεις
απόλαυσε τις
ομορφιές της γης
μα πρόσεξε
κει πέρα μη ριζώσεις.
Τα πατημένα
με τα ρόδα τα στρωμένα
δρομάκια
όμορφα σα βρεις
περπάτα τα
αν θέλεις μα στοχάσου,
τους ξένους
κόπους μην τους καρπωθείς.
Δεν είναι
αγώνας δρόμου η ζωή
μην τρέχεις
για να κόψεις την κορδέλα
δεν είν' ο
πρώτος πάντα νικητής.
Μη βιάζεσαι
και μη βαρυγκωμάς
η άνοιξη δεν
έρχεται με μιας.
Η καταιγίδα
θα σε βρέξει ως το μεδούλι,
τ' ουράνιο
τόξο για να βγει
πρέπει να
μάθεις να το καρτεράς.
