Χνώτα υγρά
λόγια πνιχτά
μουδιάζει το χέρι στη προσμονή ν’ αγγίξει.
Παγώνει ο καιρός
τρέχει ο τρελός
ελπίζει το χθες στο αύριο να ζήσει.
Τα μάτια μιλούν
κοιτούν δε θωρούν
στενά παραθύρια στεγνές αμυχές.
Θολές οι στιγμές
μεγάλες σιωπές
αφύλαχτες νύχτες χωρίς διαδρομές.
Η πίκρα στυφή
η μέρα κενή
αδειάζει το φως γοργά για να σβήσει.
Ιός και υιός
μονάκριβο βιος
σεργιάνι στη γη σκαλώνει η δύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου