Αναμονή

Πίσω από τους λευκούς τοίχους περιμένω το αίμα μου 

φοβάμαι την πόρτα όταν ανοίξει μη μου σταματήσει την καρδιά. 

Χαμόγελο προσμένω να ζεστάνει τα χνώτα μου  

από χείλη όμοια με τα δικά μου. 

Σβήνει ο ήλιος στη θλίψη των ματιών του 

λουλούδι που άνθισε στο χώμα του κορμιού μου. 

Ψήλωσε πολύ το παλικάρι κι άγγιξε τη βαρυχειμωνιά 

χέρι μικρό μ' αφράτη τη χουφτίτσα 

μεγάλωσε πριν προλάβει η άμμος να γλιστρήσει, 

σκαλιά σου χτίζω για να φτάσεις τα αστέρια 

δράκους και δαίμονες σκοτώνω να περάσεις. 

Μου πήραν κάποτε το φως απ' τη ζωή μου 

ήρθες εσύ και είδα πάλι απ' την αρχή. 

Έχω πληρώσει στη μοίρα μου τα χρέη με τίμημα βαρύ, 

αντέχω πάλι να πέσω στο πηγάδι.

Να περπατήσεις στο ουράνιο τόξο σου εσύ.